از آن خوشم که شدم نوکر سرای حسین
منم غلام کسی که بود گدای حسین
دو چشم داده خداوند تا که گریه کنم
از آن خوشم که شدم نوکر سرای حسین
منم غلام کسی که بود گدای حسین
دو چشم داده خداوند تا که گریه کنم
امام جعفر صادق علیهالسلام فرمودند: چـون روز قـیامـت شـود، آواز دهـندهاى بانگ برآورد: کجایند کسانى که از دوستان من روى گرداندند (یا آنها را از حقوقشان محروم ساختند، یا آنان را ریشخند کردند)؟
پس، گروهى که در چهرهشان گوشتى وجود ندارد، برخیزند؛
گفته شود: اینان کسانى هستند که مؤمنان را آزار دادند و با آنان دشمنى و عناد ورزیدند و به خاطر دینشان ایشان را سخت سرزنش کردند؛ آن گاه فرمان داده شود که آنها را به دوزخ برند.
متن حدیث:
إذا کانَ یومَ القِیامَهِ نادى مُنادٍ: أینَ الصَّدودُ لِأولِیائی؟ فیَقومُ قَومٌ لَیسَ عَلى وُجوهِهِم لَحمٌ، فیُقالُ: هؤلاءِ الّذینَآ ذَوُا المُؤمِنینَ و نَصَبوا لَهُم و عانَدوهُم و عَنَّفوهُم فی دِینِهِم، ثُمَّ یُؤمَرُ بهِم إلى جَهَنَّم.
«اصول کافی، جلد ۲، صفحه ۳۵۱»
شما جوانان بسیجی و سپاهی و جوانان مومن آگاهی را با احساس مسئولیت و شور و شعور همراه کردید.
همه جا چیزی شبیه به بسیج هست. تنها به این درخشندگی، به این فرا گیری، به این زیبایی، به این فداکاری، من در جایی سراغ ندارم.
بسیج به معنی حضور و آمادگی در همان نقطه ای است که اسلام و قرآن و امام زمان (عج) و این انقلاب مقدس به آن نیازمند است.